Bramenwinter

Auteur: Cheryl Reavis
Uitgever: Harlequin
Jaar: 2005
Bladzijden: 189

Het boek:
`Elk jaar wanneer de lente eindelijk lijkt aan te breken, wordt het opeens weer koud en guur. In die tijd bloeien de wilde bramen. Maar het blijft niet koud. Het slechte weer gaat voorbij… en voor je het weet, is er een overvloed aan zoete zwarte bramen.’
Al heel jong heeft Loran Kimball geleerd te aanvaarden dat haar moeder nooit over vroeger praat. Niet over haar jeugd, niet over de bramentijd, niet over de man die háár vader is. En nu ze ongeneeslijk ziek is, laat ze minder los dan ooit.
Als ze opeens vertrokken blijkt naar een afgelegen bergdorp, reist Loran haar bezorgd – maar ook geërgerd – achterna. Het is haar moeders geboortedorp, ondekt ze, én het hare. De plek waar een antwoord op al die verzwegen vragen op haar wacht… en waar ze ontdekt wat het betekent om lief te hebben.

Mening Marjon:
Je leest de proloog en dan is dat de enige stimulans om het boek uit te lezen. Ik wilde weten waarom Tommy die avond niet kwam. Dit wordt aan het einde bekend gemaakt maar deze verklaring is enigszins onwaarschijnlijk. Estelle, de boosdoener in het hele boek wordt al even onwaarschijnlijk neergezet. Het verhaal blijft vaag met veel overbodige zinnen, mensen zonder karakter en weinig emoties. Zelfs de sfeerbeschrijvingen hebben weinig diepgang. Het boek valt dus erg tegen. Alleen dankzij de proloog las ik het uit. Maar ik zal niet gauw meer een boek van deze auteur aanschaffen.

**

Marjon.