Auteur: Esther Verhoef
Jaar: 2014
Blz.: 340
Uitgever: Anthos
Samenvatting:
Als Didi na een zware bevalling van haar eerste kindje aan bed is gekluisterd, is ze dolgelukkig met de hulp van de kraamverzorgster. De baby is lief en gezond, maar Didi’s herstel gaat langzaam. Miriam, werkzaam bij de politie Rotterdam, kan de plotselinge dood van haar broer niet verwerken. Ze vermoedt kwade opzet van zijn mooie weduwe Hennequin. Tijdens haar zoektocht naar Hennequins verleden groeit bij Miriam de overtuiging dat ze te maken heeft met een levensgevaarlijke psychopate. En juist deze vrouw heeft zich onmisbaar gemaakt in het jonge, kwetsbare gezin… De kraamhulp beschrijft tien beslissende dagen uit het leven van drie jonge vrouwen.
Mijn mening:
Ik sla dit boek dicht met een diepe zucht en baal dat het uit is. Wat een prachtverhaal, ook al weet je meteen wie de “kwade” is in dit boek. Hierdoor wordt het alleen maar spannende omdat je weet dat er ieder moment weer iets gebeuren kan.
Twee verhaallijnen, de ene over Miriam (politie) waarvan haar broer onder rare omstandigheden is gestorven. De tweede over Hennequin, de weduwe van haar overleden broer. Waarom Hennequin juist dit gezin uitkiest, om te gaan werken, blijkt aan het einde van het boek. Het thema WRAAK. Wraak om het pesten in haar jeugd, maar vooral om het onrecht wat haar is aangedaan. Hoever ga je als vader voor je dochter?
*****
Clasien.
Dat is een positieve recensie 😀 Goeie schrijfster hè. Dit boek staat ook nog op mijn lijstje!
Vanaf het begin voel je de beklemming en dat alleen is al genoeg om te blijven doorlezen. Maar Esther Verhoef kan natuurlijk ook nog heel goed schrijven. Tel dat bij elkaar op en je hebt een heel goed boek. Het is spannend terwijl direct al duidelijk is wie de dader is. Een minpuntje: de hoofdstukken met steeds de ander in de hoofdrol wisselen elkaar erg snel af en zijn nogal kort. Ik heb het gevoel dat dat de vaart er een beetje afhaalde. Daarom toch geen 5 sterren.
****
Marjon.
mijn reactie van het boek *****
Wauw, was het eerste wat in me op kwam toen ik het verhaal uit had. Het was weer even geleden dan ik een thriller had gelezen, maar ik denk dat ik toch iets meer moet gaan afwisselen, want dit was me erg goed bevallen weer.Je zou toch maar mooi op je kraambed liggen met zo’n halve gare om je heen zeg .Ik was zo nieuwsgierig naar het einde om te weten waarom Hennequin dit deed, dat ik niets anders kon doen dan doorlezen. Een top schrijfster.