Auteur: Sophie Hannah & Agatha Christie
Uitgever: Mistral
Jaar: 2014
Bladzijden: 320
Samenvatting:
Jaar na jaar overtrof AGATHA CHRISTIE zichzelf met haar inventieve detectives die door miljoenen lezers ter wereld werden verslonden. The Queen of Crime overleed in 1976, maar Poirot leeft voort! Bestsellerauteur Sophie Hannah kruipt in de huid van Christie en levert een puntgave, nieuwe Poirot af. 1929 – Poirots rustige avondmaal in een Londens koffiehuis wordt verstoord als een opgejaagde, jonge vrouw hem toevertrouwt dat iemand op het punt staat haar te vermoorden. Ze is doodsbang, maar zegt dat het recht zal zegevieren als ze dood is, en ze smeekt Poirot geen onderzoek te verrichten in het geval van haar dood. Later die nacht worden drie mensen dood aangetroffen in een chic, Londens hotel. De moordenaar heeft drie sinistere aanwijzingen achtergelaten: een manchetknoop met initialen in de mond van elk slachtoffer. Al snel is Hercule Poirot verwikkeld in de zaak en terwijl hij alles op alles zet om de bizarre stukjes van de puzzel in elkaar te zetten, maakt de moordenaar zich op om weer toe te slaan…
Mening:
Toen Agatha Christie in 1976 overleed kwam er nog een boek uit; in dat boek overleed Hercule Poirot en zo kon niemand meer met die bijzondere personage aan de haal gaan. Maar dat is toch gebeurd: Sophie Hannah schreef een detective met daarin Hercule Poirot in de hoofdrol. Omdat ik een groot liefhebber ben van de boeken van Agatha Christie, alles gelezen en herlezen heb, besloot ik me hier niet aan te wagen. Elke auteur heeft een eigen stijl; Sophie Hannah ook, net als Agatha Christie die had. Maar het eBook is tijdelijk 4,99 en ik kon het niet weerstaan.
Allereerst: Sophie Hannah heeft haar best gedaan en het arrogante karakter van Hercule Poirot aardig neergezet. En ook de stijl van Agatha Christie’s detective-verhalen heeft ze aardig benaderd. Maar net niet helemaal. Ik had het gevoel dat Hercule Poirot was verdwaald in het verkeerde verhaal en soms had ik het idee dat hij iemand anders was. Pas de tout zou hij misschien koppig gezegd hebben. Maar ik vind van wel en ja, dit is toch door een ander geschreven. Het verhaal is natuurlijk een onvervalste detective maar het haalt niet de kwaliteit van Agatha Christie. Haar kracht zat in de eenvoud van de moorden en de manier waarop ze de lezer om de tuin leidt. Dit boek verhaalt een wel erg ingewikkelde zaak met erg veel personen met vergezochte beweegredenen. De opgezette moorden en het plot zijn irreëel en dat haalt direct de kracht uit het verhaal. Het bevat daarnaast vage dialogen en langdradige beschrijvingen. En ik heb me bij een echte Agatha Christie nooit verveeld. Zij liet ons geloven dat de moorden uit haar verhaal allemaal waar gebeurd konden zijn en dat vond ik van dit verhaal helemaal niet. Nee, ik denk dat Sophie Hannah het hier maar bij moet laten en zich weer met haar gewone stijl moet bezighouden. En ik ga wel een paar echte Agatha Christie’s herlezen.
***
Marjon.