De ontsnapping

Schrijver: Heleen van Royen
Uitgever: Areopagus
Jaar: 2006
Bladzijden: 295

Over het boek:
Ik heb een man, twee kinderen en een koophuis, ik ben gezond, zij ook, we hebben het goed, we hebben alles. Soms kijk ik van een afstandje toe en wacht ik vergeefs op de ontroering die met het kijken naar je gezin gepaard schijnt te gaan. Waarom werkt het niet meer bij mij?
Julia de Groot is zesendertig jaar. Op het eerste gezicht ontbreekt het haar aan niets, maar de werkelijkheid is anders. Haar passieloze huwelijk, het gezinsleven en het juk van het huishouden benauwen haar zo, dat ze een radicaal besluit neemt. Van de ene dag op de andere verlaat ze man en kinderen en vertrekt naar de zon.
Niet dat het wat uitmaakt, maar mijn broer is dood.
Julia wordt vergezeld door de geest van haar jonggestorven broer Jimmy, met wie ze vlak voor zijn dood een geheim verbond heeft gesloten. Jimmy helpt zus ‘Jules’ op weg en moedigt haar aan, terwijl Julia, afgesneden van man en kinderen, alles probeert waar te maken wat ze hem ooit heeft beloofd.
Mijn lijf is voor hem, mijn liefde is voor hem, alles in me hunkert naar hem, naar versmelting, naar eenwording, naar altijd samen zijn.
Wanneer Julia de onweerstaanbare Romeo ontmoet, ontdekt ze wat ze haar leven lang heeft gemist, zowel in haar hart als in haar bed. Romeo dwingt Julia af te rekenen met het verleden en stelt haar de hamvraag: durft ze nog terug naar huis?
Het is goed, Jules, je hebt mijn permissie. Schrijf. Doe het maar. De tijd is gekomen.

Mening Marjon (20 juli 2006):
Fantastisch! Van het begin tot het eind zit er heerlijk pit in. Ik houd van haar open manier van schrijven, haar schuttingtaal, haar directe manier van schrijven. Het lijkt eerst alsof het aan de vlakte blijft, maar uiteindelijk duikt ze diepte in, de psychologische diepte. En ze zet heel scherp neer dat iedereen uit goed en kwaad bestaat. Heel reëel.

*****

Marjon.

Eén gedachte over “De ontsnapping”

  1. Ik heb de dvd hiervan gezien…en was zeker de moeite waard. Al zal ik nooit kunnen begrijpen dat je zomaar je kinderen kan verlaten. Dat zou ik toen mijn kinderen nog thuis woonden nooit over mijn hart kunnen verkrijgen. Ik denk maar zo kinderen hebben een moeder nodig en ook andersom. Die laat je niet aan hun lot over…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.