Schrijver: Nicholas Evans
Uitgeverij: De Boekerij
Jaar: 2010
Aantal blz.: 332
Over het boek:
‘Semper fortis’, ‘Wees altijd dapper’, aldus het motto van de kostschool waar Tommy Bedford naartoe gaat. Het is 1959 en de school wordt bevolkt door bullebakken en sadistische leraren. De achtjarige Tommy is een eenling, geobsedeerd door cowboys en indianen, en hij heeft al zijn moed nodig om zich hier staande te houden.
Totdat zijn zus Diane, een beginnend actrice, hem meeneemt naar Hollywood. Ze verhuizen erheen voor haar grote liefde en Tommy’s held: tv-cowboy Ray Montane. Maar de dreiging van de koude oorlog brengt de donkerste kanten van het leven in Hollywood naar boven, en het geluk van Tommy en Diane is slechts van korte duur.
Veertig jaar later moet Tommy de trauma’s uit zijn jeugd onder ogen zien, wanneer zijn eigen zoon van moord wordt beschuldigd.
De vergeving is een ode aan onze zoektocht naar liefde en identiteit, en een onvergetelijk verhaal over de onvolmaaktheid van helden en ouders en het verwoestende effect van familiegeheimen.
Mening Marjon (30 september 2010):
Ik ben van Nicholas Evans gewend dat hij je in zijn boeken meeneemt de natuur van Montana in. En daar is hij heel goed in. Hij weet heel gedetailleerd en zeer sfeervol de natuur in al zijn seizoenen te omschrijven en daarom ben ik zo’n liefhebber van zijn boeken. En dan te bedenken dat ik de meest succesvolle – De Paardenfluisteraar – nog de minste vind.
In dat opzicht viel dit boek tegen. Het speelt zich grotendeels ook af in Montana en hier en daar flikkert dat schrijftalent een beetje op, maar daar blijft het bij. Dit boek neigt meer naar literatuur, naar harde werkelijkheid, naar hoe een leven onverwachts een andere kant op kan draaien. En ik kan je verzekeren dat de korte omschrijving hierboven erg summier is.
Ik kon het boek niet meer wegleggen en dat komt ook door de toegankelijke schrijfstijl van Evans. Toch vond ik het soms teveel heen en weer schieten. Er spelen twee verhalen, een in het verleden en een in het heden door elkaar heen en soms is de overgang te groot. Daardoor schiet het verhaal hier en daar zijn doel voorbij. Maar toch… Het is een fantastisch mooi boek en een absolute aanrader. Viereneenhalve ster geven gaat niet, dus ik maak er maar vijf van 🙂
*****
Marjon.