Auteur: Annie Oosterbroek-Dutschun
Uitgever: Omniboek
Jaar: 1962/2013
Bladzijden: 201
Over het boek:
In dit boek wordt verteld over de idylle wordt tussen Bé – zoon van Marrigje Heideveld en Jaap van Marle – en Lenie, de Joodse pleegdochter van Jaap en Geertrui. Wanneer Lenie inziet dat, door het grote verschil in interesses, ene huwelijk tussen hen beiden een onmogelijkheid is, weigert Bé dit feit onder ogen te zien. Zijn halsstarrige houding na Lenies vertrek, komt niet alleen voort uit het verlies van Lenie, maar ook uit gekwetste ijdelheid. Gedurende enkele jaren tracht hij door veel uit te gaan zijn minderwaardigheidsgevoel kwijt te raken. Door zijn ongeïnteresseerd gedrag maakt hij het zijn omgeving bijzonder moeilijk, terwijl hij zijn moeder, na de dood van haar man, eerder tot last dan tot steun is. Tenslotte bemerkt hij echter dat Lenies besluit destijds volkomen juist is geweest, en vindt hij het geluk weer.
Mening Marjon:
Bé (Berend) heeft het niet makkelijk in zijn jonge leven; zijn vader is zijn vader helemaal niet en zijn echte vader wil dat hij erfgenaam van de grote boerderij wordt. En dan groeien hij en zijn stiefzusje Lenie opeens uit elkaar. Hij kan daar niet mee omgaan en verliest zichzelf. Hij is duidelijk niet volwassen om met dit soort zaken te dealen en hij worstelt zich door de dagen heen. En als hij dan zijn grote liefde tegenkomt ziet hij haar niet eens echt staan. Soms moet er eerst iets heel heftigs gebeuren voor je alles helder hebt. Waarom geen 5 sterren deze keer? Ik vond de strijd van Bé iets te lang duren.
****
Marjon.
Voorgaande delen:
