Auteur: Alicia Kopf
Uitgever: Harper Collins
Jaar: 2017
Bladzijden:
Over het boek:
Ze heeft een diepe fascinatie voor ijs en voor de poolgebieden, voor de uitgestrektheid, de ongereptheid en het leven onder extreme omstandigheden. Maar vooral voor de legendarische ontdekkingsreizen naar deze uiterste punten van de aarde.
De weidse ijsvlakten doen haar denken aan thuis. Waar haar broer alleen het topje van de ijsberg laat zien, niet de bevroren diepten daaronder. Waar de familiebanden koud zijn. Waar altijd een ijzige stilte hangt.
Net als de oude poolreizigers gaat de verteller op expeditie, in de hoop haar familie, de liefde en zichzelf te vinden. De arctische omgeving laat zich echter niet zomaar bedwingen.
Mening Marjon:
Ik vind het moeilijk dit boek in een gewone recensie samen te vatten. Om te beginnen is het geen roman vind ik. Wel literatuur en dan een soort verslag van Alicia’s leven. Ze vertelt in korte hoofdstukken over haar jeugd, haar 7 jaar oudere autistische broer, haar studententijd en plaatst ook een reisverslag. Deze hoofdstukken wisselt ze af met wetenswaardigheden over de ijsgebieden in deze wereld, de geschiedenis daarvan en van aantekeningen (die van alles kunnen inhouden). Het haalt enigszins de vaart uit het verhaal. En ik vind het vervelend dat ze niemand bij naam noemt, maar alleen de eerste letter van de voornaam noemt. Zo heet haar broer M, maar later een vriendin ook. Al die ‘eerste letters’ lezen niet prettig door. Maar het boek zelf is heel boeiend. Je blijft toch doorlezen. In dat opzicht zeker een aanrader!
Ik ontving dit boek van de uitgever, waarvoor mijn hartelijke dank!
****
Marjon.