Auteur: Carlos Ruiz Záfon
Uitgever: Signatuur
Jaar: 2017
Bladzijden: 848
Over het boek:
De indrukwekkende finale van het vierluik Het Kerkhof der Vergeten Boeken van Carlos Ruiz Zafón! Daniel Sempere droomt nog vaak over zijn moeder die onder verdachte omstandigheden gestorven is. Zijn beste vriend Fermín probeert hem op zijn unieke manier bij te staan, maar om van zijn nachtmerries af te komen, moet Daniel het mysterie rond haar dood zelf ontrafelen. Net als hij denkt een stap dichter bij de waarheid te zijn, ontmoet hij de eigengereide Alicia Gris. Een geheime opdracht heeft haar van Madrid naar haar geboortestad Barcelona gebracht, een plek met veel pijnlijke herinneringen. Ze moet de verdwijning van een belangrijk politicus ophelderen en het spoor leidt naar Daniels boekhandel. Hun zoektochten blijken nauw verweven en ze stuiten op een duister complot uit het verleden dat elke verbeelding tart. Het brengt niet alleen hun eigen leven in gevaar, maar ook dat van de degenen die hun dierbaar zijn.
Mening Marjon:
Ik moest er weer even inkomen: het is te lang geleden dat ik deel 3, laat staan de eerste 2 delen las. Daarnaast moest ik net als de vorige keren even wennen aan de bloemrijke taal die Záfon bezigt. Maar het verhaal is zó goed dat je er al gauw in zit en dan is het moeilijk weg te leggen. Wat maakt het behalve spannend ook zo’n goed verhaal: de sfeer van Barcelona, waar je in meegezogen wordt, maar ook hoe Záfon de karakters uitwerkt. Iedereen is een bijzondere persoonlijkheid. Ik vind vooral Alicia goed neergezet en de interactie met Vargas is bijzonder leuk. Het verhaal is heel erg spannend en de ontknoping verrassend. Top!
*****
Marjon.
Voorgaande delen:
Ik ben op dit moment bezig in het boek, en ik kan beamen wat jij schrijft, ook voor mij was het lang geleden dat ik de vorige delen las en moest echt even denken over bepaalde personages die al in de eerdere boeken langs kwamen. Het begin was even doorbijten, maar als het verhaal je eenmaal te pakken heeft wil je het uitlezen. Ik heb nog heel wat te gaan, ben pas op pagina 240 ofzo..maar ik vind het nu alweer een meesterlijk geschreven boek.
groetjes Ghita
Er komt zo’n punt dat je het boek niet meer wil wegleggen hè. Het is wel een dik boek, ja! Maar zo de moeite waard!