Auteur: Dirk Bracke
228 pagina’s
Davidsfonds
2015
Over het boek:
Ben leidt een vrij onbezorgd tienerleven. Hij lummelt na school wat rond met vrienden, rookt weleens een jointje en wordt verliefd. Tot hij op zijn zestiende van de dokter te horen krijgt dat hij seropositief is. Zijn wereld wankelt. Hij wil een einde maken aan zijn passionele relatie met de veertienjarige Diana. Angstvallig houdt hij zijn geheim verborgen voor zijn omgeving. Zij die het toch vernemen, reageren verbijsterd. Met de moed der wanhoop klampt Ben zich aan het leven vast…
Recensie Clasien
Het uur nul is een heftig, emotioneel verhaal over aids. Aan het eind was ik bijna in tranen. De titel Het uur nul is als volgt te verklaren “Nu kan ik alleen nog aftellen. Aftellen naar de dag, het uur waarop ik zal sterven, waarop ik niks meer ben. Niks. Nul. Het uur nul”. Dit denkt Ben wanneer hij de diagnose seropositief te horen krijgt op zijn zestiende.
Ben en Filip, vrienden die rondhangen bij het zwembad, kletsen, drinken, herrie schoppen, roken. Sommige roken een jointje. Filip raakt verslaafd aan Brown Sugar (heroïne) en zet een golden shot, dit kost hem zijn jonge leven.
Ben gaat een keer mee met Filip naar de drugsleverancier Vogelverschikker maar omdat hij geen geld heeft blijf hij clean. Wanneer beide andere onder zeil zijn wordt Ben nieuwsgierig, ziet het spuitje van de Vogelverschikker, raapt het op. “Aan de punt kleefde een druppeltje bloed. Er zat zelfs nog een restje van het preparaat in het spuitje”.
Nancy Vervecken, knap wijfje, tijdens de pauze kon je haar neuken in de wc. Filip had haar al een paar keer opgezocht, ik wou geen doetje zijn. “Wie denkt er nu aan aids als je voor de eerste keer in je leven met een meisje kunt neuken?” zuchtte hij. En het stond ook niet op haar voorhoofd gedrukt dat ze seropositief was…is…”.
Diana de vriendin van Ben, stapelverliefd op elkaar, gelukkig altijd voorzichtig geweest. Bens vader, geen enkel begrip aids “Mijn zoon is verdomme een homo, ik heb altijd gedacht dat het met hem verkeerd op lopen. Aids is een Homoziekte”.
Het verhaal vertelt over Ben en het verloop van zijn ziekte, de hardheid in de wereld, vooroordelen, uiteindelijk weegt hij nog 41 kilo. “Nooit meer pijn, dat moet een geweldig gevoel zijn. Zoals Filip: hij lag zo rustig in het park”. Nu kan hij het nog, morgen misschien niet meer.
“It’s better to burn out than to fade away……”.
*****
Clasien.