Auteur: Carlos Ruiz Zafón
Uitgever: Signatuur
Jaar: 2004/2012
Bladzijden: 541
Over het boek:
In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hoofdpersoon Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar deze geheimzinnige, verborgen wereld van verhalen.
Vanaf dat moment neemt Daniels leven een wending die hij niet had kunnen voorzien. Hij mag een boek uitzoeken en kiest De schaduw van de wind, geschreven door een zekere Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, ook al schudt de wereld tijdens het grauwe Franco-regime om hem heen op zijn grondvesten. Hij wil alles weten over het boek en de schrijver. En merkwaardigerwijs lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.
Mening Marjon (27-8-2007):
Hoe moet je een mening geven over een boek waarmee niets te vergelijken is en waarmee ik de eerste helft een haat-liefde verhouding had? Want ik moest verder lezen, het trok enorm en tegelijk had ik zoiets van: hoe kom ik hier doorheen. Wat me vooral trok was die enorme liefde voor boeken die uit ieder woord sprak. Al in de proloog wordt er gezegd dat ieder boek bezield is, door de schrijver en ook door de lezers. Dat ontroerde me omdat het gewoon zo is. Als ik bijvoorbeeld de (tweedehands afdeling van) De Slegte bezoek, dan raak ik altijd bevangen door al die boeken, al die titels, al die woorden. Iemand vond het belangrijk genoeg om een boek te schrijven en het die titel te geven. Die bezieldheid van een schrijver… Dat intrigeert me. En toen moest ik dit boek dus verderlezen. Het had iets, het boeide en het was toch weer niets voor mij. Tot ik ergens op de helft kwam. En het gewoon niet meer kon wegleggen en moest doorlezen. Geweldig!
Het is een boek dat je met 200% aandacht moet lezen. Eén regel overslaan kan je de draad van het verhaal al verliezen. Je moet de bloemrijke en omvangrijke taal verdragen, jezelf daarin kunnen verliezen en zeker geen haast hebben.
Als je dat in je hebt: Lezen dit boek! Geweldig!!
*****
Marjon.
Mooie recensie Marjon,
Het boek staat nog ongelezen in mijn boekenkast, dus een uitdaging om het ooit te gaan lezen.
Groetjes van Trudie.
Trudie, je moet er even rust voor hebben, maar het is echt een prachtig boek. Deze recensie is alweer een paar jaar oud, maar ik heb het boek nog eens herlezen. En het is ook een boek dat je nooit meer vergeet.
Sorry, vergeet ik:
Groetjes, Marjon.
Blijft een van mijn favoriete boeken! Inderdaad wel even doorlezen om er echt in te komen maar dan kan je het niet meer laten liggen.
Ik heb het boek al eens herlezen, maar ik zal het ooit nog wel eens doen, denk ik.
Een van mijn lievelingsboeken. Okee, het is niet echt een makkelijk te lezen boek, maar het is toch een boek dat mij pakt, heb het dit voorjaar voor de tweede keer herlezen, net als de 2 andere boeken waarbij het Kerkhof van Vergeten boeken ook weer een rol speelt.
Grappig 🙂 Ik schrijf net aan Viv hierboven dat ik het al 2x gelezen heb, maar vast nog eens ga herlezen!
Geinig ik vond het een leuk boek vooral omdat toen ik het voor het eerst las ik net in Barcelona was geweest en me daar weer helemaal terug waande…. Nu zou ik er laatst in lezen maar kwam er niet meer doorheen kon de rust niet vinden wie weet later nog eens
Oh dat zal zeker extra leuk zijn als je er zelf bent geweest. Om dit boek te lezen, heb je inderdaad rust en ruimte nodig denk ik 🙂