1953 De Storm

Schrijver: Rik Launspach
Uitgever: De Bezige Bij
Jaar: 2009
Aantal blz: 476

Over het boek:
In een donkere nacht, in een door God verlaten provincie, tijdens de grootste ramp die naoorlogs Nederland trof, zijn twee zoekende zielen door het noodlot aan elkaar verbonden. Zij is het kind kwijtgeraakt dat ze een maand eerder baarde, hij verloor ooit het kind in zichzelf. Samen ondernemen ze een schijnbaar hopeloze tocht door de zoute modder van het verwoeste Zeeland.

Mening Marjon (26 september 2009):
Wat een drama. En dan bedoel ik niet alleen de Watersnoodramp, maar ook het verhaal wat door het verslag van deze gruwelijke gebeurtenis verweven zit. Dit is niet zomaar een roman. Het is er een waarin je vanaf bladzijde 1 wordt meegezogen de Nederlandse geschiedenis in. Alsof je er zelf bij was (en dat was ik niet, ik ben van 1965), want de details worden als zodanig breeduit beschreven. Het liet me niet meer los, dat wat er gebeurde en wat helemaal niet had hoeven te gebeuren. Hoe de mensen reageerden, zich vasthielden aan hun geloof, dit zagen als een logische reactie van God… Niet allemaal, maar velen wel. En dan was er én de apathie van de mensen, niet meer kunnen bevatten dat zoiets echt gebeurde en tegelijkertijd lieten veel mensen een enorme kracht zien, zoals Julia en Rutus in dit verhaal. Prachtig, mooi, en zeer aangrijpend. Het boek heeft een hele diepe indruk op me gemaakt. En voor wie twijfelt: er is een heel prettige verteltechniek gebruikt. Ik las het in 1 dag uit.

*****

Marjon.

2 gedachten aan “1953 De Storm”

  1. Recensie van 11 jaar geleden. Het boek wil ik binnenkort gaan lezen, ik heb het van de kringloper. Knap dat iemand in 1 dag zo n dikke pil uit kan lezen, dat zal mij nooit gaan lukken omdat ik 101 andere dingen wil gaan doen. Ik las op Facebook dat iemand het nieuwste boek van lucinda riley getiteld Zon ook in 1 dag uitgelezen had. Dan moeten je ogen toch wel heel snel over alle bladzijden heen gaan.
    Boeken over de Watersnoodramp intrigeren mij omdat mijn vader het meegemaakt heeft en als enige dit overleefd heeft. Wat moet je dan een enorm verlies verwerken en je verdere leven met je mee dragen. Na het overlijden van mijn vader heb ik het boek van Margriet de Moor gelezen de Verdronkene en heb toen menig traantje gelaten.

    1. Oh wat heftig, Trudie. Ik vond dit boek wel emotioneel heftig en ik heb er geen persoonlijke herinneringen aan. Dus ik wens je ook maar een beetje sterkte bij het lezen ervan.

      Ik lees niet woord voor woord, maar een aantal zinnen tegelijk. Er zijn meer mensen die dat doen. Maar met Zon van Lucinda Riley gaat mij dat niet lukken hoor. Ik moet er wel helemaal in zitten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.