Af en toe…

… wordt er geen thumbnail van de afbeelding van het boek weergegeven. En ik heb geen flauw idee waarom. Ik maak elke log hetzelfde, dezelfde indeling, enzovoort. Gisteren was er wel een update van de software en vooral betreffende het invoeren en plaatsen van afbeeldingen is daarbij veranderd. Ik hoop dat er niet vanaf nu nooit meer een thumbnail wordt geplaatst… We zullen het meemaken.

Zoals jullie misschien gemerkt hebben, lees ik momenteel weer erg veel. Ik lees erg snel en ik heb het momenteel druk. Dat laatste klinkt onlogisch, maar hoe drukker ik het heb, hoe méér ik lees omdat ik dat  juist nodig heb. Lezen = accu laden. Lezen maakt dat mijn eeuwige tollende gedachten naar de achtergrond verschuiven. Dus zodra ik het druk heb, neem ik elke verloren vijf minuten waar om te lezen. Ik zorg wel altijd dat ik op dat moment een digitaal boek lees. Ideaal, want die reader past echt wel in je tas en je sleept het overal mee naar toe. En ook biedt het enige privacy. Want ik reis vaak met de trein en niemand die daar kan zien welk boek jij aan het lezen ben. Dat blijft heerlijk van mij.

Digitaal lezen heeft inmiddels wel mijn voorkeur, maar ik lees ook geregeld nog een papieren boek. Ik houd van boeken, van hun structuur, van hun geur. Ik word gelukkig van de geur van oude boeken die je bijvoorbeeld bij De Slegte nog kan opsnuiven. Maar ook de geur van een nieuw boek dat nog vol geheimen is, dat je gaat meenemen naar een andere wereld. Heerlijk.

We kunnen hieruit de conclusie trekken dat ik van lezen houd 😉 😉

En nu ga ik verder met ‘druk zijn’. Hopelijk kom ik straks toe aan een uurtje lezen.

Fijne dag!

Mijn vriend Ben

mijnvriendben

Ook digitaal verkrijgbaar.

Auteur Julia Romp & Megan Lloyd Davies
Uitgever House of Books
Jaar 2012
Aantal bladzijden 256
ISBN 9789044338317

Korte samenvatting
Ben is een klein, zwart-wit zwerfkatje dat bij Julia in Londen is komen aanlopen. Hij kan het uitstekend vinden met Julia’s negenjarige zoon George. George is autistisch en leeft helemaal op door Ben, hij praat zelfs weer met zijn moeder. Maar als Ben op een dag spoorloos verdwijnt is George helemaal van slag. Wanhopig zet Julia een grote zoekactie op touw, maanden gaan voorbij, totdat er een telefoontje komt uit het tachtig kilometer verder gelegen Brighton…

Mening
George is autistisch (klassiek autistisch) en zijn moeder Julia krijgt amper echt comtact met hem. Ondanks haar liefdevolle en geduldige inzet komt ze niet verder met hem. Ook op school gaat niets goed en de hulpverleners komen ook niet verder. Totdat het zwerfkatje Ben komt aankopen. Iets in dat beestje maakt de ware George loskomen en George gaat zit via het katje openstellen. Hij geneest niet want dat is natuurlijk niet mogelijk. Maar hij wordt veel toegankelijker. Dan pas blijkt ook dat hijal veel meer geleerd heeft dan iedereen wist en dat hij heel erg intelligent is. Dit boek gaat over George en Ben, over Ben die op een dag verdwijnt… Ik heb het boek met tranen in mijn ogen gelezen. Het eerste stuk verhaalt hoe Julia met George van het kastje naar de muur wordt gestuurd betreffende zijn vreemde gedrag. Vooral zij krijgt de schuld van zijn gedrag. Het duurt echt jaren voor de diagnose autisme wordt gesteld. Ik denk dat dit heel herkenbaar is voor ouders in soortgelijke situatie. Het boek is geen mooi verhaal; het is een realistisch verhaal. Maar het raakt je. En het leest heel prettig. Dus een aanrader!

Aantal sterren (maximaal 5) *****

Marjon.

De naderende storm

Ook digitaal verkrijgbaar

Auteur Rachel Hore
Uitgever Boekerij
Jaar 2012
Aantal bladzijden 432
ISBN 9789022563083

Korte samenvatting
Lucy Cardwell heeft recent haar vader verloren. Wanneer ze zijn papieren uitzoekt, ontdekt ze dat hij een oom had van wie ze het bestaan niet eens kende. Ze raakt geïntrigeerd en besluit een bezoek te brengen aan Carlyon Manor, het huis waar haar vader is opgegroeid. Daar ontmoet ze Beatrice, een oude vrouw die haar een uitzonderlijk verhaal vertelt.

Beatrice groeide op in de jaren dertig en speelde vaak met de kinderen van Carlyon Manor – vooral met Angelina Wincanton, Lucy’s oma. In de zomer van haar vijftiende verjaardag wordt ze verliefd op Rafe Ashton, een jongeman die ze op een stormachtige dag redt uit de zee. Maar dan breekt de oorlog uit, en Beatrice, Rafe en de familie Wincanton worden allemaal meegesleurd in de dramatische gebeurtenissen die volgen.

Beatrices verhaal neemt de lezer mee van Londen naar Cornwall en het bezette Frankrijk. Terwijl Lucy luistert naar haar geschiedenis vol moed, verraad en liefde, komt ze achter een lang bewaard geheim dat alles zal veranderen wat ze ooit heeft gekend…

Mening
Ik heb alle boeken van Rachel Hore en ik ben niet anders gewend dan dat je jezelf direct verliest in haar boeken. Bij dit boek moest ik er even inkomen. Het is anders dan de voorgangers omdat er hele aangrijpende gebeurtenissen in het verhaal plaatsvinden. De tweede wereldoorlog speelt vooral een grote rol en dat heeft de schrijfster heel goed uitgediept. Toen ik eenmaal in het boek zat, was ik wederom verloren. Het heden en verleden worden afgewisseld zonder dat het verwarrend is. Wat het wel verwarrend maakt is een zetfout in het begin van het boek. 2001 moet zijn 2011. Daardoor word je een tijdje in verwarring gebracht. Heel zonde! Maar wat een fantastisch boek is dit weer! Wat kan Rachel Hore schrijven. Wat een aanrader.

Kanttekening
Heeft iemand De Thuisreis van Rosamunde Pilcher gelezen? Want het verhaal van Rachel Hore vertoont absoluut raakvlakken met De Thuisreis. Rosamunde Pilcher is een van mijn favoriete schrijfsters ooit, maar het is Rachel Hore vergeven. Het kan net zo goed toeval zijn. Tenslotte speelt in beide boeken de tweede wereldoorlog een grote rol en het verhaal daarvan kun je niet veranderen.

Eerder gelezen boeken van Rachel Hore KLIK

Aantal sterren (maximaal 5) *****

Marjon.

An Autumn crash

Auteur Milly Johnson
Uitgever Simon & Schuster Ltd
Jaar 2011
Aantal bladzijden 432
ISBN 9781849832038

Korte samenvatting:
After a bruising divorce, headstrong Juliet Miller invests in a flat and advertises for a flatmate, little believing that in her mid-thirties she’ll find anyone suitable. But along comes self-employed copywriter Floz, raw from her own relationship split, and the two woman hit it off. When Juliet’s twin brother Guy meets Floz, he is overcome with a massive crush. But being a shy, gentle giant, he communicates so clumsily with her as to give her the opposite impression. Guy’s best friend Steve has always had a secret, unrequited crush on Juliet. After a night of too much wine, Steve and Juliet end up in bed, after moaning about the lack of sex in their lives. Convinced that Juliet doesn’t feel the same way, Steve agrees to a ‘just-sex’ relationship, until they can both hook their dream partners. Just when Guy has finally plucked up the courage to tell Floz how he feels, he finds she has rekindled an old romance. Floz has never had much love in her life and is obviously thirsty for affection. She loves the whole Miller family, from Juliet and Guy’s warm, loving parents, to their ancient one-eyed black cat. But can Guy turn Floz’s affection for his family into something more – into love for him? Then Juliet makes a series of discoveries which will turn the lives of all four friends upside-down and turns that Autumn into a season where love can be harvested.

Mening:
Ik vind Milly Johnson een hele goede schrijfster. Ze wordt vergeleken met Jill Mansell maar ik vind de boeken van Milly Johnson meer diepgang hebben en vooral een heerlijke portie menselijkheid. Ze schildert situaties en mensen niet mooier af dan de werkelijkheid; dat is haar kracht. Omdat er maar weinig boeken van haar vertaald zijn, heb ik deze keer een Engelstalig boek van haar gelezen. En dat is misschien nog wel beter dan welke vertaling dan ook, want het is de taal van deze schrijfster tenslotte. Ik heb genoten van dit boek, vooral het verhaal om Floz heen maakt dat er een tikje spanning in het verhaal komt. Haar verhaal loopt als een rode draad door het verhaal heen. Echt een aanrader! En als je het persé met een schrijfster wil vergelijken, kan ik zeggen dat het dichtbij Rosamunde Pilcher komt. En dat is wat mij betreft een heel groot compliment, want dat is een van mijn favoriete schrijfsters.

Eerder gelezen boeken van Milly Johnson (in het Nederlands): KLIK

Aantal sterren (maximaal 5): *****

Marjon.

Writing tag

Zoals sommige bezoekers al weten, ben ik een amateur-schrijver. Schrijven is mijn eerste taal, ik ben altijd aan het schrijven, als het niet op de laptop of op papier is, dan is het wel in mijn hoofd. Na een tijdje een verhalen-website achter een wachtwoord te hebben gehad, heb ik inmiddels een nieuwe verhalen-website aangemaakt. Nee, er staat nog geen verhaal op, maar dat gaat wel komen 😉 Je vindt de website hier: KLIK

Omdat ik glutenvrij eet, volg ik de blog van Miss Glutenvrij (erg leuke blog, absoluut een aanrader!) en ook zij schrijft graag en vaak; ze heeft er zelfs haar beroep van gemaakt. Ze plaatste een writing tag en deze heb ik overgenomen en plaats ik hier èn op mijn verhalen-website.

1. Wanneer ben je begonnen met schrijven?
Ik kan me niet herinneren dat er een tijd was dat ik niet schreef. Ik kreeg toen ik 9 was mijn eerste dagboek (met slotje) en schreef daarin niet bepaald waarheidsgetrouw haha. Ik liet mijn fantasie heerlijk de vrije loop. Bladzijden vol met toen nog vreselijke hanenpoten ontstonden er.

2. Wat vind je leuk aan schrijven?
Schrijven is eigen baas zijn over het verhaal. Als ik een boek lees, loopt het wel eens heel anders dan ik zou willen. Als ik zelf schrijf is het net alsof ik een boek lees dat helemaal loopt zoals ik in gedachten had. Schrijven lijkt wel iets dat buiten mij om gaat. Je gaat schrijven en het is net alsof een andere kracht je hand stuurt. Vaak ben ik zelf verrast door de wending van een verhaal wat ik zelf schrijf – en daarmee bedoel ik niet dat ik het dan zo goed vind, maar dat ik er niet over nagedacht had het verhaal zo’n wending te geven. Soms is schrijven helemaal niet leuk. Dan worstel je zelf met dingen en moet je eerst door een lading emoties heen om te kunnen schrijven. Ook moet ik rust om me heen hebben. Als ik dat niet heb (teveel verplichtingen of zorgen) kan ik niet schrijven en als ik niet schrijf word ik weer onrustig. Lastig om dat te doorbreken en dan vind ik dat ‘moeten’ schrijven helemaal niet leuk.

3. Is er een specifiek genre waar je in schrijft?
Niet bewust, maar het eindigt wel vaak in een roman. Wat ik ook leuk vind: een soort column over een ander, een gesprek wat ik opgevangen in de tram of zo. Of dat wat iemand in me opriep, een volkomen vreemde die ik ergens tegenkwam of zag. Dan begin ik in mijn hoofd al te schrijven en krijg ik pas rust als ik het ‘op papier’ heb.

4. Wat is je favoriete schrijfplek en hoe ziet deze eruit?
Ik ben vaak alleen, iets waar ik erg van houd en dat zijn momenten dat ik graag schrijf. En dat doe ik dan het liefste in de woonkamer, laptopje op schoot en muziek op en het gaat vanzelf. ‘s Zomers schrijf ik ook graag in de tuin, maar dat kan ik toch alleen maar als er stilte om me heen is. Zelf gekozen muziek kan ik wel hebben, maar niet als een ander dat opzet en ook geen televisie, gekwebbel van buren in de tuin, vliegtuigen die overgaan… Ik ben gauw afgeleid.

5. Schrijf je het liefst met de hand of op een computer?
Tegenwoordig op mijn laptop. Vroeger heb ik eindeloos veel met de hand geschreven, altijd met vulpen. Ik had twee vulpennen, beide van Parker. Zodra er een punt aan het slijten was, stuurde ik de vulpen op naar Parker – toen een gratis service van Parker, ze plaatsten er een nieuwe punt op. En dan ging ik verder schrijven met de andere vulpen. Zo schreef ik in drie jaar tijd 25.000 kantjes van de A4-schrijfblok. De vulpenpunten en – inkt vlogen er doorheen.

6. Laat je door jou geschreven verhalen/gedichten aan anderen lezen?
Ja en nee. Ik ben heel kieskeurig, het meeste houd ik voor mezelf. Ik lees erg veel (2 à 3 boeken in de week) en daar word je heel kritisch van. Niet alleen wat betreft boeken, maar ook wat betreft je zelf schrijft. Tegelijk heb ik die erkenning niet nodig; voor mij is schrijven vooral plezier, emotie en misschien wel noodzaak 😉 Dat is ook de reden dat ik er nooit mijn beroep van heb willen maken. Maar ik sluit niet uit dat ik ooit nog eens iets zou willen uitgeven. En als ik zover ben wil ik natuurlijk wel dat iedereen het gaat lezen 😉

7. Hoeveel tijd besteed je per week aan schrijven?
Heel veel. Elke dag. Daar kan ik kort over zijn.

8. Heb je wel eens een Writers Block gehad?
Niet dat ik echt weken niet kon schrijven. Wel dat het af en toe een dag niet lukt, soms twee dagen. Dan ga ik dat ook niet forceren, want als ik tegen heug en meug ga schrijven, schrijf ik alleen maar rotzooi. Dus ik kan dan beter andere dingen doen. Als het om uit de hand gelopen hobby’s gaat kan ik ook – zoals ik net al vertelde – lezen toevoegen en fotograferen (KLIK en KLIK). Ik verveel me nooit, ben altijd bezig en vermaak me prima in mijn eentje.

9. Is er een boek van jou gepubliceerd (zo ja, waar kan ik deze kopen) of zou je dat in de toekomst willen?
Nee, maar het is toch wel een wens van mij. Ik moet er emotioneel aan toe zijn.

10. Heb je wel eens een schrijfcursus of workshop gedaan? Helpt dit jou met schrijven?
Ja, ik heb twee cursussen gevolgd, maar zoiets ga je doen als je dat schrijven al in je heb zitten. Ik heb er absoluut van geleerd, maar kan niets met regels betreffende dat schrijven. Schrijven is emotie, daar wil ik niet over nadenken. Zodra het verhaal staat, pas ik wel een regel toe: wegstrepen. Vaak blijft de helft maar over haha.

11. Op welk verhaal/gedicht ben je zelf erg trots?
Op een verhaal dat ik hier R&S noem en wat heel erg met mij verweven is. Het is dat verhaal van 25.000 handgeschreven kantjes en is geïnspireerd op mijn liefde voor de band Queen en het leven van Freddie Mercury. Het staat op internet, maar is alleen toegankelijk voor dierbaren omdat dat verhaal heel erg van mij is. Ik sluit niet uit dat dat altijd zo blijft. Ik ben het wel aan het herschrijven, dus wie weet ooit. Dat verhaal begon ik in januari 1992 te schrijven (1,5 maand na de dood van Freddie Mercury) en is een heel eigen leven gaan leiden. Het zit heel erg in mijn systeem en is elke dag in mijn gedachten.

Tot zover deze writers tag. Erg leuk om in te vullen. Wil je het overnemen? Ga je gang! Laat je me weten dat je dat hebt gedaan en waar het is geplaatst?

Marjon.

Het licht van de zee

Ook digitaal verkrijgbaar.

Schrijver Margot L. Stedman
Uitgever Boekerij
Jaar 2012
Aantal blz. 352
ISBN 9789022562307

Korte samenvatting
Het is 1926, en Tom en Isabel Sherbourne bemannen een afgelegen vuurtoren voor de kust van Australië. Het is een stil en eenzaam leven voor het jonge, ongewenst kinderloze stel. Tot er na een storm in april een reddingsboot aanspoelt met twee mensen erin: een dode man en een kleine, springlevende baby.
In de wetenschap dat het nog zes maanden duurt voordat hun aflossing zal arriveren, begraaft Tom de man en ontfermt Isabel zich over de baby, een meisje. Al snel krijgt Isabel een sterke band met haar. Ze haalt Tom over om net te doen alsof ze hun kind is, maar door deze leugen komt hun relatie onder druk te staan. De spanning neemt nog verder toe wanneer ze na twee jaar terugkeren naar het vasteland. Daar worden ze geconfronteerd met veel vragen van hun vrienden en familie, en met een wanhopige vrouw op zoek naar haar dochtertje…

Mening
Wat een mooi en heftig boek. Eerst is het alleen maar mooi en verlies je je er in. Dat wordt het heftig en vervolgens spannend. Het is niet meer weg te leggen. Behoorlijk indrukwekkend voor een debuut. En veelbelovend. Ik kijk uit naar een volgend boek van deze schrijfster.

Aantal sterren (maximaal 5): *****

Marjon

Zoek het maar uit

Ook digitaal en in hardcover verkrijgbaar.

Schrijver Chantal van Gastel
Uitgever House of Books
Jaar 2012
Aantal blz. 432
ISBN 9789044336481

Korte samenvatting
Ella’s leven wordt overhoopgehaald door een gewapende overval die ze ternauwernood overleeft. Is haar baan in de boekwinkel wel genoeg voor haar? Wanneer gaat ze zelf een boek schrijven? Wordt het geen tijd om te gaan samenwonen met haar vriendje Owen? En waarom denkt ze de hele tijd aan Dex, haar eerste liefde? Gelukkig kan Ella altijd terecht bij haar oma. Dan stuit ze op een geheim dat oma altijd met zich heeft meegedragen.

Mening
Er lopen twee verhalen door elkaar: dat van Ella en dan van haar oma. Dat van Ella duikt om en om per hoofdstuk terug in het verleden en maakt dat het verhaal niet lekker dóórloopt. De gebeurtenis van de overval is aanleiding voor haar verhaal maar wordt verder helaas niet uitgediept. Nu hoeft dat niet bij een chicklit, maar ik vind het toch jammer. 
Het verhaal van haar oma is een mooi en ontroerend verhaal, maar wordt op een gegeven moment net als het verhaal van Ella ook in de ik-vorm verteld en dat maakt het enigszins verwarrend.
Je hebt dus een leuk verhaal en een mooi ontroerend verhaal en toch loopt het niet soepel door. Wel jammer, want we weten dat Chantal van Gastel een hele prettige verteltechniek heeft in Zwaar Verliefd en Zwaar Beproefd!

Aantal sterren (maximaal 5) ***

Marjon.

Reacties

Ik begin de vele spam-reacties op mijn nieuwe Uitgelezen een beetje zat te worden. Ik wil er liever geen spamfilter op zetten. Ik heb zelf altijd al moeite met het overtypen van cijfers en letters die door een ‘robot’ niet gelezen kunnen worden. Ik kan ze 9 van de 10 keer ook niet lezen. Ik heb daarom besloten om jullie reacties eerst goed te keuren alvorens ze geplaatst worden. Zo krijgt spam hier geen kans meer. Schrik dus niet als je reactie niet wordt geplaatst. Ik moet het eerst nog goedkeuren.

Marjon.

Het Eiland

Schrijver Victoria Hislop
Uitgever Boekerij
Jaar 2010
ISBN 9789022556481
Aantal blz.366

 
Korte samenvatting
Alexis (26) gaat met haar vriend Ed op vakantie naar Kreta. Haar moeder geeft haar een brief mee voor een oude vriendin. Deze Fotini onthult de levensgeschiedenis van Alexis’ moeder en de familie Petrakis. Deze fascinerende terugblik, die bijna de hele familieroman beslaat, loopt van 1939 tot heden. Vanaf grootmoeder Eleni speelt de historie zich deels af op het leprozeneiland Spinalonga, voor de oostkust van Kreta (‘Plek van de Levende Doden’). De auteur, die zich terdege heeft verdiept in de ziektegeschiedenis van melaatsheid, schetst met veel couleur locale het leven op het eiland en in de Kretenzer gemeenschap. Dit meeslepende debuut werd vergeleken met ‘Kapitein Corelli’s mandoline’. Achter in het boek is een toelichting op lepra opgenomen. Volle bladspiegel, vrij kleine druk.
 
Mening
Wat een heftig boek, maar vooral ook een mooi boek. Noem me onwetend, maar ik wist niet eens dat Spinalonga een leprozenkolonie was en ben geschokt dat dit alles nog zo relatief dichtbij in de tijd heeft plaatsgevonden. Ik denk dat Victoria Hislop het prachtig heeft verwoord en dat mooi in balans gebracht door er een roman van te maken. Af en toe struikelde ik over een vaag knullige schrijfstijl – maar ik ben me ervan bewust dat dat ook de vertaling kan zijn.
 
Aantal sterren (maximaal 5) ****
 
Marjon.

Een Goede Raad

Wat viel dit boek tegen. Heel enthousiast begon ik er aan. Ze heeft immers een fantastische schrijfstijl. En ja, dat zie je ook in dit boek terug. En ze weet ook als geen ander karakteromschrijvingen neer te zetten waar je U tegen zegt. Maar meer was het niet. Het is veel te langdradig en staat vol met niet relevante stukken tekst die er niet in moeten staan. Ze lijkt het principe te zijn vergeten dat je minstens de helft van wat je schrijft ook weer moet schrappen. Ik vond dat er geen doorkomen aan is. Ik las achteraf van anderen ook al hetzelfde, dat stelt me weer een beetje gerust. Al met al blijft het beleven van een boek iets heel persoonlijks.

Nee, ik heb het niet uitgelezen. Ik lees geen boeken tegen wil en dank, waarom zou ik? Aan lezen wil ik plezier beleven. En er zijn zoveel boeken en er is zo weinig tijd. Dit was een misser. Maar ze komt vast wel weer met een goed boek. Laten we eerlijk zijn; het moet voor haar heel moeilijk zijn om met iets ‘over the top’ zo goed te komen na het succes van Harry Potter. Maar ik ben het vertrouwen in Joanne Rowling nog niet verloren.

Ik ben heel benieuwd… Is hier iemand die het wel uitlas? En wat vond je van het boek? Laat het me weten!

Marjon.

Nieuw

En dan komt er na 6,5 jaar opeens een einde aan Uitgelezen.punt. Wees niet bang; die log blijft natuurlijk wel bestaan zolang de artikelen niet zijn meeverhuisd. Want ik ga natuurlijk niet die 820 logs daar weggooien. Ik ben trots op die Uitgelezen.punt en zonder jullie was het er niet geweest.

Wat is er aan de hand? Zoals je waarschijnlijk weet heeft punt.nl zijn software vernieuwd. En dat werd tijd, want de software die steeds in gebruik was, was echt achterhaald. Ze vonden het echter nodig om iets heel nieuws neer te zetten. Er is mee te werken, echt waar. Maar het zit erg onpraktisch in elkaar en is weinig gebruiksvriendelijk. Ik heb het 7 weken lang geprobeerd en het ging me steeds meer tegenstaan. Toen ik mocht meeproeven van WordPress.com was ik om.

En toen nam ik een nòg grotere stap: ik ben een eigen website begonnen. En natuurlijk kon het niet uitblijven dat mijn boekenlog daar ook naartoe zou verhuizen. Zie hier het resultaat. Nu wil ik graag de oude logs integreren in deze nieuwe en blijvende Uitgelezen, maar de enige mogelijkheid zou via RSS zijn en dat verloopt niet goed. Alle oude logs komen dan in alfabetische volgorde te staan op 1 januari 1970 :-S  Ik wacht dus even af tot er zich een andere manier aankondigt. Mocht iemand een tip hebben?

Natuurlijk hoop ik dat jullie lezers ook weer gaan mee recenseren. Jullie kunnen dat doen door mij te mailen met de inhoud van de log. Ik zal de log dan plaatsen met uiteraard jouw naam en eventueel je website eronder. Hoewel ik een kleine uitzondering maak voor Bol, Clustereffect en Boekreviewers, wil ik Uitgelezen verder niet-commercieel houden. Het is een hobby. Méér niet 😉

Rechtsboven zie je een mogelijkheid om van Uitgelezen een mail ontvangen zodra er een nieuw artikel is geplaatst. Verder vind je diverse knoppen bovenaan met informatie. En als je iets te vragen hebt… Schroom niet.

Ik hoop dat we met elkaar deze Uitgelezen groot kunnen maken!

Marjon.