De ooggetuige

ooggetuige

Auteur Nora Roberts
Uitgever Samenwerkende Uitgeverijen Meulenhoff Boekerij
Jaar 2012
Aantal bladzijden 320

Over het boek:
Elizabeth is de dochter van een obsessief strenge moeder. Wanneer ze zich eindelijk eens durft te laten gaan en te veel drinkt in een nachtclub, valt ze voor de charmes van een vreemdeling met een Russisch accent. De gebeurtenissen die daarop volgen veranderen haar leven voorgoed.  Twaalf jaar later woont een vrouw die iedereen kent als Abigail Lowery in de buitenwijk van een klein stadje omringd door natuurgebied. Als freelanceprogrammeur ontwerpt ze ingewikkelde beveiligingssystemen; haar eigen huis is een soort gewapende vesting, met een felle waakhond en een ruim assortiment vuurwapens om indringers op afstand te houden. Ze is erg op zichzelf, zegt weinig, laat niets zien. Abigails gereserveerdheid intrigeert politiecommissaris Brooks Gleason. Hij vermoedt dat ze bescherming nodig heeft – en dat ze iets verbergt wat ooit zal moeten uitkomen.

Mening Manuela:
Je hebt 3 verhaallijnen. Maar ze lopen netjes door dus geen verwarring mogelijk. Af en toe heb je echt medelijden met de hoofdpersonage. Maar wel een geweldig boek. Jammer dat het uit was. Ook gelezen als ebook.

Mening Marjon:
Ik moest er even inkomen; de inleiding is blijkbaar echt als inleiding geschreven. In plaats van het ‘echte’ verhaal, wordt er een soort lange aanloop gegeven tot het echte verhaal begint. Maar al na een zo’n 50 bladzijden zit je er in en laat het boek je niet meer los. Elizabeth wordt erg goed neergezet; beschadigd door haar moeder, bijzonder intelligent en uit dit verhaal blijkt dat die intelligentie haar redding is. Het helpt haar overleven en overwinnen. Tussen alle spanning door is er de liefde en het genezen van wat haar is overkomen. Het verhaal steekt goed in elkaar en net als al die andere Nora Roberts-boeken leest het prettig weg. Het enige wat me stoort en intrigeert tegelijk: waarom is de moeder van Elizabeth zo en hoe kijkt ze later op het verlies van haar dochter terug? Dat moeten we gissen, want het boek vertelt ons niets. Dat voelt enigszins onaf, waardoor ik in de verleiding kom er een halve ster minder aan te geven. Maar ik rond het gewoon naar boven af 😉

*****

Manuela en Marjon.

4 gedachten aan “De ooggetuige”

  1. Dat klinkt als een boek waar je jezelf in kan verliezen. Zolang het niet rommelig is, houd ik wel van verschillende verhaallijnen die steeds meer naar elkaar toelopen.

  2. Bij de titel dacht ik eerst aan een boek van Simone van der Vlugt 😉
    Klinkt als een goed boek en ik vind het vaak wel mooi als er meerdere verhaallijnen in voorkomen, zolang het maar niet te rommelig/ingewikkeld wordt.

  3. Hi Marjon en Insoon. Nee bij deze boek leest dat echt niet rommelig. Omdat het lekker doorloopt.

  4. Mijn mening van het boek
    Dit boek kon ik niet aan de kant neerleggen, lezen hoe een strenge moeder haar dochter opvoed en hoe zij daar mee aan de haal gaat zodra ze de ene kans krijgt!

    Het jammere voor is alleen dat op dat moment alles zal veranderen tot aan haar eigen moeder aan toe…

    als we verder op in het boek aan komen moet je even wennen dat de naam van de hoofdpersoon is veranderd maar zodra je dat weet zit je er gelijk weer in. Het boek heb ik in een nacht uitgelezen ( slaap slecht).

    Ik geef dit boek 5 sterren

Laat een antwoord achter aan Manuela Reijnen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.