Auteur: Sarah Lark
Uitgever: De Fontein Romans & Spanning
Jaar: 2013
Bladzijden: 604
Samenvatting:
Sarah Lark neemt je in ‘De roep van het land’ opnieuw mee naar de weidse vergezichten van Nieuw-Zeeland in de vroege twintigste eeuw.
Het is 1907 en de 12-jarige Gloria groeit op tussen de weidse vergezichten van Kiward Station. Door haar overgrootmoeder Gwyneira wordt ze klaargestoomd om later de leiding van de uitgestrekte schapenboerderij over te nemen. Aan haar gelukkige jeugd komt echter abrupt een einde als Gloria’s moeder Kura, een gevierd concertfluitiste en operazangeres die in Engeland haar carrière heeft, besluit haar naar een kostschool in Engeland te halen.
Afgesneden van de wereld die ze kent en gepest door haar snobistische medeleerlingen is Gloria diep ongelukkig. Ze probeert te voldoen aan de verwachtingen die haar moeder heeft, maar uiteindelijk besluit ze koste wat kost terug te keren naar haar geliefde Nieuw-Zeeland. Ze smeedt een gewaagd plan, dat echter levensgevaarlijk blijkt…
Mening:
Helaas, het boek is uit en nu heb ik de hele serie gelezen. Ik ga ze allemaal missen… Sarah Lark krijgt het voor elkaar dat je gaat houden van al die medespelers. Het verhaal voelt overigens wel afgerond, maar het zal moeilijk loskomen van deze prachtige serie over Nieuw-Zeeland. Ook dit derde boek sleurt je mee naar toen, naar Nieuw-Zeeland, naar de schapen, de mijnen, maar deze keer ook naar de oorlog: de Eerste Wereldoorlog. Gruwelijkheden worden niet vermeden. Dat gaf dit derde boek een andere sfeer, maar het is er zeker niet minder om. Ik kan de hele serie aanraden. Ik zal het niet gauw vergeten. Wat een aanrader!
*****
Marjon.
Wauw klinkt goed. Ik vond Het eiland van de duizend bronnen ook erg mooi.
Dat boek heb ik van de week digitaal gekocht, ik probeer het nog even te bewaren 😛