Een week in Parijs

Auteur: Rachel Hore
Uitgever:
Jaar: 2015
Bladzijden: 416

Over het boek:
Al zolang ze zich kan herinneren lijdt Fay Knox aan vreemde flashbacks, die worden veroorzaakt door heel verschillende dingen: een Frans chanson, de kerkklokken van de Notre Dame. Volgens haar moeder is Fay nog nooit buiten Engeland geweest, laat staan in Frankrijk, maar waarom komt Parijs haar dan zo angstaanjagend bekend voor? Fay volgt de enige aanwijzing die ze heeft: een adres op het label van een oude rugzak. Haar zoektocht brengt haar naar een verlaten klooster, waar de enig overgebleven monnik haar in eerste instantie weigert te helpen. Maar Fay zet alles op alles om te ontdekken wat haar moeder voor haar verzweeg. En als de puzzelstukjes van de waarheid op hun plaats vallen, staat Fays hele leven ineens op losse schroeven…

Mening Natasja:
Dit verhaal speelt grotendeels af in de oorlog.
Haar eerste reisje naar Parijs zorgt ervoor dat ze vreemde flashbacks krijgt en die niet kan plaatsten.
Als ze wat ouder is en ze gaat voor de tweede keer, dit maal voor het concert, wil ze weten wat voor geheimen haar moeder voor haar heeft achtergehouden.
Als ze eenmaal in contact komt met madame Ramond beginnen de puzzelstukjes beetje bij beetje te passen, en kan ze de lege gaten in haar geheugen gaan opvullen.
In dit verhaal voel je wat de mensen vroeger in de oorlog mee hebben gemaakt, en dan is dit nog maar een deel ervan, het verraad, de angsten en het verlies van vele dierbaren.
Ik had niet verwacht dat het grote deel van dit boek in de oorlog afspeelde, maar het raakt je en je leeft mee. Mooi boek.

****

Mening Marjon:
Ik vind bijna alle boeken van Rachel Hore goed KLIK en KLIK, maar dit boek spant de kroon. Wat een ongelofelijk meeslepend boek. Altijd neem ik me voor, na het lezen van een boek over de Tweede Wereldoorlog er niet nog een te gaan lezen, omdat het te gruwelijk voor woorden was. En dan lees ik dit boek en dan blijkt dat het grootste deel van het boek juist daarover gaat. En het is gruwelijk. Maar ik kon niet meer stoppen met lezen omdat ik ging houden van Kitty en Fay, van Eugene, van Serge, van zuster Thérese, enzovoort. Het is zo levendig beschreven dat ze echt voor je gaan leven. Je ziet het voor je, je bent bijna ook daar. Het is een prachtig, meeslepend en heftig verhaal, wat me nog lang zal bijblijven. Aanrader!

*****

Natasja en Marjon.