Auteur: Carlos Ruiz Zafón
Uitgever: Signatuur
Jaar: 2009
Bladzijden: 552
Over het boek:
In het turbulente Barcelona van de jaren twintig krijgt de jonge broodschrijver David Martín, geobsedeerd door een onmogelijke liefde, het aanbod van een mysterieuze uitgever om een boek te schrijven zoals nog nooit geschreven is, een boek dat de wereld zal veranderen. De tol die David hiervoor moet betalen is echter torenhoog.
David, zijn vader bruut vermoord, zijn moeder niet meer dan een schim op afstand, raakt als kind verzeild in het Kerkhof der Vergeten Boeken. Daar stuit hij op het sinistere, religieuze boek Lux Aeterna, verschenen bij de Parijse uitgever Andreas Corelli – Davids opdrachtgever – en geschreven door ene Diego Marlasca. Ooit behoorde Davids huis met de toren toe aan deze onfortuinlijke advocaat, die zich geheel op het schrijven toelegde, tot hij onder duistere omstandigheden thuis om het leven kwam. Spoedig blijken er tussen hemzelf en Marlasca meer parallellen te bestaan dan David kon vermoeden …
Het spel van de engel is een labyrintisch verhaal vol intriges, verraad, vriendschap en tragedie, maar ook een verhaal over de gevaarlijke kunst van het schrijven en de macht van woorden.
Mening Marjon (20-8-2009):
Ik had al een hele tijd niet echt meer gelezen, dus moet er weer even in komen. Maar ik wilde dit boek zo graag lezen, ook omdat Schaduw van de wind één van de mooiste boeken is die ik ooit gelezen heb! De eerste 200 paginas waren wat mij betreft een echte warboel. Veel personages werden geintroduceerd en vele verhaallijnen liepen door elkaar. Dat stelde me teleur en ik had niet het idee er lekker in te zitten. Toch bleef ik doorlezen, want ik wilde wel weten hoe het afliep. Op een gegeven moment komen alle verhaallijnen bij elkaar en word je meegesleept in het leven van David. Wanneer zou hij aan de beurt zijn? En waarom worden alle mensen die hij tegenkomt gedood? Daarom geef ik dit boek wel vier sterren, want het was toch wel een doorlezer. Ik kon me namelijk wel erg goed inleven in David. Dat is de kracht van Zafón: het neerzetten van personages die in eerste instantie erg ver van je bed lijken, maar toch ook veel herkenbare elementen hebben. Ik ga zeker deel 3 ook lezen als die uit is. Maar zo lyrisch als over de Schaduw van de wind ben ik dus niet.
****
Marjon.
Vorige deel:
Ik heb het afgelopen jaar gelezen en toen ik deze recensie zag dacht ik….dit boek wil ik weer herlezen. Het leest niet makkelijk, maar toch is het een mooi verhaal, en ik denk ook dat ik bij het herlezen weer nieuwe dingen ontdek in het boek….misschien wel iets voor de komende weken, want het wordt echt weer voor met een boek op de bank zitten….
Ik ga de hele serie ook weer eens lezen hoor. Herlezen maakt inderdaad ook dat je vaak weer nieuwe dingen ontdekt 🙂