Auteur: Keith Donohue
Uitgever: Arena
Jaar: 2006/2007
Bladzijden: 415
Over het boek:
Op een zomerse dag rent de zevenjarige Henry Day in een opwelling van huis weg, en verstopt zich in een holle boom. Vanuit deze schuilplek wordt hij ontvoerd door wisselkinderen: een groepje verwilderde wezens die in het geheim in de duistere bossen leven. Op zijn plek wordt een wisselkind achtergelaten, dat Henry’s gedaante en identiteit overneemt.
De nieuwe Henry moet zich aanpassen aan zijn leven in de moderne wereld, en aan zijn nieuwe familie, voor wie hij zijn ware identiteit verbergt. Hij kan echter zijn buitengewone talent op de piano niet onderdrukken ? een gave die de echte Henry nooit had getoond. Zijn moeder is in de wolken over Henry’s plotselinge interesse voor muziek, maar zijn vader vertrouwt het niet…
Dit buitengewone verhaal, afwisselend verteld door de oude en de nieuwe Henry, neemt de lezer mee naar een niet-bestaande maar zeer realistische wereld, waarin de zoektocht naar een eigen identiteit de hoofdrol speelt.
Mening Marjon (25 mei 2008):
Ik kon dit boek nog maar moeilijk wegleggen, terwijl het geen thriller of ander soort spannend boek is. Waar dat aan ligt? Tja, de schrijfstijl, de levendige manier van schrijven, het wisselen van de niet te lange hoofdstukken… Het kind wordt wisselkind en het wisselkind wordt kind en ze wisselen elkaar per hoofdstuk af, waarin ze in de eerste persoon vertellen over het verloop van het leven. Dat houdt de aandacht vast.
Ik vind de hele nuchtere benadering van de magie in dit boek ook echt ontnuchterend werken en dat maakt dat je de neiging hebt aan te nemen dat dit soort dingen echt voorkomen. Alle lof voor deze manier van schrijven.
In de vele beoordelingen over het boek lees ik vaak de klacht dat het boek hier en daar indut – heb ik niets van gemerkt – en dat men het jammer vindt dat kind en wisselkind geen confrontatie met elkaar aangaan. Ik ben het niet met deze kritieken eens. Hun levens raken doorlopend elkaar, er lijken te veel toevallige gebeurtenissen te zijn en juist dat geeft kracht aan het verhaal.
En de omschrijving ‘roman’ vind ik totaal niet passen. Maar welke benaming het wel moet hebben??
*****
Marjon.