Kleine vos

Schrijver: Marianne Janssen
Uitgever: Uitgeverij Boekenbent
Jaar: 2011
Aantal blz: 204

Over het boek:
‘Mams is dood!’, klinkt een huilerige stem door de telefoon. Anna schrikt niet eens. ‘Zo. Is mevrouw dood? Nou, opgeruimd staat netjes,’ zegt ze. Ze verbreekt de verbinding. Zakt op de eerste de beste stoel. Ze zit op de blijdschap te wachten, maar ze voelt even niets. Haar moeder is dood. Nou, dat heeft ze dan ook weer gehad. Terwijl ze vrijdag nog bijna langs was gegaan’ Zo zie je maar, goed dat ze door reed’
Met deze woorden begint ‘Kleine Vos’. Anna kijkt terug op de tijd dat zij als kind de strijd aanbond met haar seksueel gestoorde moeder. Ze beraamt plannen en doet zelfs pogingen om ‘mams’, die haar misbruikt, te vermoorden. Haar vader, een dromer, weet van niets. Hij houdt zich in zijn vrije tijd het liefst bezig met zijn hobby: de geschiedenis van de stad ‘s-Gravenhage. Kleine Vos is een autobiografische roman, maar geen egodocument. De schrijfster hanteerde de romanvorm om verdichtingen in tijd en gebeurtenissen aan te kunnen brengen. Marianne Janssen (Den Haag, 1947) heeft sinds haar 18e jaar in de journalistiek gewerkt. De laatste 30 jaar werkte ze voor De Telegraaf, onder meer als onderwijsredacteur en columniste. In ‘Oud was voor later’ (Karakter Uitgevers) werden honderd columns gebundeld. Nu ze in de vut is, schrijft ze door. Ze startte de blog ‘Kleintje Nieuws’ met klein nieuws voor Nederlanders over de grens en ze schreef deze eerste roman: Kleine Vos.
Kleine Vos is een groen boek. Het komt alleen uit als e-book en als pod (printing-on-demand). Dat spaart papier en milieu.

Mening Marjon (9 februari 2012):
Een moeder met 3 dochters en al direct een hekel hebben aan je 2e dochter. Anna krijgt geen liefde, wordt gekleineerd, geestelijk mishandeld en seksueel misbruikt. Naar buiten toe oogt het gezin als een gelukkig katholiek gezin, maar de werkelijkheid kan daar niet meer van afwijken. Met afgrijzen heb ik gelezen hoe Anna haar jeugd heeft ervaren, hoe sterk ze is, zodat ze dat alles kon doorstaan. Je legt het boek niet meer weg, terwijl je eigenlijk niet verder wil lezen omdat het zo heftig is. Maar ook omdat je weet dat het een autobiografisch verhaal is. Wat ongelofelijk dapper dat Marianne haar verhaal zo heeft kunnen verwoorden. Petje af.

*****

Marjon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.