Auteur: Tonja Elbers
184 pagina’s
Uitgeverij Kluitman
Jaar: 2016
3,5*
Het verhaal:
Sanne heeft het naar haar zin in groep 8. Na school is ze met haar vriendinnen vaak op de manege te vinden, o bij haar té gekke opa en oma. Maar op een dag verandert dat allemaal, wanneer Sanne te horen krijgt dat ze met spoed geopereerd moet worden. Ze blijkt een hersentumor te hebben. Voor Sanne het weet, ligt ze met een groot verband om haar hoofd in het ziekenhuis te herstellen van een zware hersenoperatie. En alles wat ze eerst kon – lachen, praten, denken, paardrijden… – is opeens een uitdaging. Gelukkig sleept haar stoute pup Casper haar erdoorheen.
Recensie Clasien:
Tonja Elbers, de schrijfster van dit boek, heeft alles zelf meegemaakt wat er Sanne overkomt. In dit verhaal heeft ze het neergezet op een luchtige toon, maar in werkelijkheid was het veel wanhopiger. Door wat haar is overkomen heeft ze geleerd om nooit op te geven, zichzelf te blijven en vooral om hulp te accepteren.
Sanne heeft een hersentumor, deze moet via een operatie verwijderd worden. Op een leeftijd van elf jaar maakt ze al veel mee, vooral de tijd na de ingreep is hard en vergt veel van haar. Ze moet dingen opnieuw aanleren; zoals lopen, praten, fietsen en vooral omgaan met haar “handicap”.
“Het is eigenlijk gek, denkt Sanne. Alles is anders geworden door die operatie. Lopen, praten, lachen en hoe ze eruitziet. Maar toch is ze nog dezelfde persoon als ervoor”.
Door veel steun van haar ouders, grootouders, haar veilige basis, en haar puppy Kasper, die haar altijd weer opvrolijkt, komt Sanne er langzamerhand bovenop. Hun onvoorwaardelijke liefde, vertrouwen en aanmoediging was onbetaalbaar. Dit verhaal vertelt over na de operatie, de acceptatie en het opgroeien van de patiënt. Ik waardeer dit boek met 3,5* alhoewel ik het altijd moeilijk vind om dit soort boeken met een aantal * te waarderen.
***1/2
Recensie Marjon:
Dit boek is een jeugdboek en zo leest het ook. Maar het onderwerp is behoorlijk heftig. Sanne krijgt op 11-jarige leeftijd een hersentumor. Terwijl ze een vrolijk opgroeiend kind hoort te zijn, een kind dat op paardrijden zit, graag een hond wil en verliefd is op Kees van de manege krijgt opeens te maken met ziekenhuizen, operaties en het effect van zo’n operatie. Want ze komt er niet ongeschonden uit en zal altijd moeilijk praten, lopen en lachen. Ze valt al direct buiten de boot, want ze kan niet meedoen met het zanggroepje van haar vriendinnen en wordt door een paar treiteraars buitengesloten met voetbal. Er wordt heel goed omschreven wat Sanne voelt, wat dit allemaal met Sanne doet. Ze wil zijn wat ze hoort te zijn: gewoon. Het boek raakt je. Tonja Elbers vertelt achterin het boek dat ze dit ook heeft meegemaakt ‘maar dan veel wanhopiger en dat is het nog steeds.’ Aanrader.
*****
Clasien en Marjon.