Auteur: Henriëtte Hemmink
Uitgeverij Callenbach
Jaar: 2015
Bladzijden: 155
Over het boek:
Toen ik vanmiddag uit school kwam, ben ik direct achter de piano gaan zitten en heb mijn nieuwe lied ‘Shy’ gezongen. Het is nog niet klaar, maar het klinkt best mooi.
Laura is 13 jaar en zit in de brugklas. Maar school is verre van leuk en ook met haar vriendinnen Zara en Wietske loopt het niet altijd even soepel. Het liefst is Laura op zichzelf, lekker met muziek bezig. Totdat Lennart haar erg leuk lijkt te vinden.
Mening Clasien:
Stippen, een verhaal over autisme. In dit boek wordt heel duidelijk weergegeven hoe iemand met autisme (ASS autisme spectrumstoornis) zich voelt en reageert. Anderen zien hun vaak als onverschillig, niet flexibel, geen overzicht hebben, kortzichtig, op zichzelf gericht en ga zo maar door. Ze maken hierdoor moeilijk vrienden.
“De wijze waarop informatie bij hen binnenkomt, ervaren zij als losse onderdelen van een geheel dat zij niet zien. Ze komen hierachter door te puzzelen, dat kost tijd en energie”.
In dit verhaal gaat het over Laura, 12 jaar, zit in groep 8. Ze heeft een BFF Susan. Andere kinderen vinden haar vreemd, omdat ze weinig zegt. “Ik praat weinig met anderen, luisteren is al vermoeiend genoeg”. Ze vinden haar egoïstisch en manipulerend. Zara en Wietske vind Laura niet leuk omdat ze onvoorspelbaar zijn, ze lachen haar uit en pesten haar en ook Lennart.
Laura houdt een dagboek bij, ze schrijft aan “Mathilde”. Mijn roepnaam is Laura Mathilde. “Ik schrijf over allerlei dingen die mij bezighouden aan Mathilde, ik schrijf dus aan mezelf”.
Niet alleen op school, maar ook thuis loopt Laura tegen haar autisme aan. “Ik ben wel eens verdrietig, vertelde haar moeder aan het begin van dit jaar. Je geeft mij niet de kans de moeder te zijn die ik graag voor je zou willen zijn”. Ze had zich een andere moeder-dochter-relatie voorgesteld.
Dit verhaal laat duidelijk de kenmerken zien van autisme. Zelfs de kleinste dingen kunnen voor hun van grote invloed zijn. Laura vindt haar ontspanning in piano spelen, zingen en teksten schrijven, dit doet ze het liefst alleen op haar kamer. Dit boek raad ik aan om te lezen en zo een betere inkijk te krijgen in het leven van een autist.
“Mensen met autisme zijn echt. Ze doen zoals ze zijn. Ze kennen geen schijn”. Hoe prachtig is deze zin. Wij doen altijd alles om bij andere in de smaak te vallen, lachen als andere dat doen en ga zomaar door.
*****
Mening Marjon:
Ik heb zelf ASS en herkende daardoor wel een heleboel in het boek. En een heleboel ook niet. Dat Laura zich eenzaam en onbegrepen voelt kan ik inkomen, maar niet dat zij ziet dat andere mensen haar aankijken alsof ze van een andere planeet komt. Dat gevoel kan ze hebben, maar ze zal het niet zien. Juist dat is een handicap: zien wat andere mensen denken, voelen, willen. De meeste ASS-ers pakken dat niet op. Het boek is geschreven voor kinderen van 10 jaar en ouder en dat is natuurlijk te merken aan het taalgebruik. Heel goed dat er aandacht aan handicaps als ASS wordt besteed. Het komt veel vaker voor dan men denkt en waarschijnlijk net zo vaak bij vrouwen (meisjes) als bij mannen (jongens). ASS kun je niet afleren. Je kunt er misschien enigszins mee leren omgaan door bepaalde tips en trucs, maar je zal het altijd houden. Als ASS-er ben je jezelf constant aan het aanpassen en als je dan hoort dat mensen niets aan je merken, lijkt dat misschien een compliment, maar eigenlijk zegt het dat ik niet goed bezig ben. Dat is Laura wel; mensen merken heel goed dat er iets anders aan haar is. En zij zegt heel nuchter dat die anderen anders zijn. Breng daar maar iets tegenin.
“Ik noem Autisme Spectrum Stoornis ook vaak een ‘misverstandengedoe’. Misverstanden ontstaan op verschillende manieren. Mensen zien niets aan jou, maar kunnen zich wel ergeren aan jouw beperking. Zou je in een rolstoel zitten, dan reageert iedereen behulpzaam en duwen ze jou over de drempel als dat nodig is. Nu helpt niemand je, omdat niemand ziet of begrijpt waar jij problemen mee hebt. Ik weet dat veel dingen moeilijk voor jou zijn. Zeker wanneer je met anderen te maken hebt. Aan de verwachtingen van anderen kun je vaak niet voldoen. Dan vinden ze jou maar een vreemd of lastig kind.”
Aldus de psychiater waar Laura op een gegeven moment komt en haar diagnose krijgt. Het raakte me diep. En dat heeft natuurlijk met herkenning te maken.
Achterin staat een opsomming van wat ASS inhoudt qua gedrag. Ik had daar een beetje moeite mee. Ik denk dat die lijst vooral afgestemd is op jongens met ASS en niet met meisjes. ASS is bij vrouwen heel anders dan bij mannen. Vrouwen hebben van nature meestal al een groter inlevingsvermogen en zijn ook sociaal gezien meer ontwikkeld, dus dat geldt ook voor vrouwen met ASS. Daarnaast heeft geen een ASS-er al dat gedrag. Het is en blijft een breed spectrum.
Het boek is wat mij betreft iets ‘over the top’ maar heel leerzaam voor die leeftijdsgroep en ik weet zeker dat die groep dit boek met plezier zal lezen. Heel leerzaam!
****
Clasien en Marjon.