Waterschapsheuvel

Auteur: Richard Adams
Uitgever: het spectrum
Jaar: 2001
Bladzijden: 486

Over het boek:
Wanneer hun kolonie wordt bedreigd door mensen, gaat een groep dappere konijnen op zoek naar een nieuwe woonplaats. Onderweg moeten ze talloze gevaren trotseren, maar uiteindelijk vinden ze een prachtige vallei waar ze een nieuw bestaan kunnen opbouwen. Daar wacht hun echter de grootste strijd van allemaal… Miljoenen lezers lieten zich reeds meeslepen door de magische fantasiewereld van Waterschapsheuvel, die vaak onthutsend veel op de werkelijkheid lijkt.

Mening Ghita:
Een boek van bijna 500 bladzijden over ,……Konijnen. En het boeit?
Richard Adams bewijst dat het kan.
Al vanaf de eerste pagina’s wordt ik meegenomen op avontuur met Hazelaar (het verstandige konijn), stoere Kopstuk, Vijfje ( het dromerige konijn met een zesde zintuig en de andere konijnen.
De dieren hebben karakters waarin je mensen herkent. De vreemde konijnen die zij onderweg tegenkomen die verstoord gedrag vertonen door contact met mensen, de wat wrede konijnen van de kolonie van opperkonijn Guldenroede……het zijn personages die aanspreken, met de een heb je meer als met de ander.
Je beleeft de tocht van de konijnen op zoek naar een veilige plek en probeert je in hun wereld te verplaatsen.
Ik heb dit boek nu voor de derde keer herlezen en weer was ik geraakt door hun belevenissen en hun doorzettingsvermogen.
Alleen de verhalen die tussendoor door 1 van de konijnen verteld worden konden mij niet zo boeien.

Mening Marjon (16-11-2008):
Hoewel je je er steeds van bewust bent dat je hier met konijnen te doen hebt, lijken ze toch erg menselijk te zijn. Je gaat van ze houden, je zit volkomen in het verhaal, kijkt de wereld in door hun ogen, kan het boek niet wegleggen omdat het geregeld zéér spannend is en houdt het ook niet droog. Geweldig; 446 bladzijden lang konijnenavonturen laten beleven die er niet om liegen. En vergis je niet; dit boek is niet te vergelijken met de (teken)verfilming ervan (weet je nog… met Bright Eyes (geschreven door Mike Batt (van Lady of the Dawn) en gezongen door Art Garfunkel) en het is absoluut geen jeugdboek. Voor mij was het trouwens al zeker de vijfde keer dat ik het las; steeds weer verrassend en spannend. De moeite waard!

*****

Ghita en Marjon.