Auteur: Johanna Spyri
Uitgever: Over Amstel Uitgevers
Jaar: 1881/2015
Bladzijden: 245
Over het boek:
Het weesmeisje Heidi wordt opgevoed door haar tante Dete. Wanneer Dete echter voor haar baan naar Frankfurt moet, brengt ze Heidi naar haar grootvader in Zwitserland. Daar heeft het meisje een heerlijk leventje, totdat Dete terugkomt en haar meeneemt naar Frankfurt om het speelkameraadje van de gehandicapte Klara te worden. De twee meisjes worden goede vriendinnen en beleven veel plezier samen. Maar dan krijgt Heidi last van heimwee en wordt ze erg ziek. De huisarts stuurt haar terug naar haar fijne leventje in Zwitserland, maar haar lieve vriendinnetje Klara wil ze niet achterlaten.
Mening Marjon:
Als kind las ik dit boek keer op keer, niet wetende dat ik zelf zo gek op de bergen – de Oostenrijkse Alpen in mijn geval – zou worden. Het boek is opeens als eBook verschenen en zo heb ik het 40 jaar later herlezen. Tijdens het lezen kwam het verhaal weer terug (met de plaatjes van toen) en wat heb ik er weer van genoten! De sfeer, de bergen, de natuur, het vrije karakter van Heidi, fantastisch!
*****
Marjon
Ik heb deze boeken ook vaak gelezen in mijn jeugd. Heerlijk leesvoer.
Ook de films meerdere keren gekeken.
Ik kan me vaag een zwartwit-film herinneren? Maar het boek heb ik vaak gelezen 🙂
Mooi hè, dat verhaal van Heidi. Ik had er ook een leesboek van.
Later heb ik een film gekocht, toen nog een videoband (in kleur). Het was een film uit 1993 met bekende spelers erin. Ik kreeg altijd een brok in de keel en moest soms een traantje laten als Heidi weer naar haar opa terugkeerde. Onze dochters ook . Dus gezellig met z’n allen snotteren op de bank. Als ik de film nu weer zou bekijken, gebeurt dat vast weer, haha!
Oh ik zal als kind ongetwijfeld hebben gesnotterd bij het boek (de film kan ik me niet zo overtuigend herinneren). Daar was ik heel goed in. Zo heb ik Jodi en het Hertenjong nooit kunnen uitlezen, daar werd ik overstuur van (en dat was nota bene het lievelingsboek van mijn moeder uit haar jeugd). Ik zat er nu ook helemaal in, in Heidi, had echt wel een brok in mijn keel. Grappig dat zo’n oud verhaal zo overeind blijft!
Ja, dat is zeker grappig dat zo’n verhaal van generatie op generatie voort blijft bestaan.
Jodi en het Hertenjong, ja, dat herinner ik me ook nog. Daar kon ik ook niet tegen en nu waarschijnlijk nog steeds niet. En wat dacht je van Bambi? Mooie verhalen, maar voor kinderen best wel heftig. Zo leerden we natuurlijk wel omgaan met de minder prettige kanten van het leven, maar of we daar al aan toe waren…? 😉
Bambi heb ik nooit gelezen, ken ik alleen van film en dat vond ik ook erg emotioneel. Ik ben bang dat ik Jodi en het Hertenjong ook nooit meer zal lezen omdat ik er nog steeds zo op reageer.
Ik ben er volgens mij nog steeds niet aan toe hihi.